Vrije Universiteit Brussel’den arkeolog Barbara Veselka liderliğinde yapılan çalışmalara nazaran, iskeletin bir ortaya getirilmesi kasıtlı bir formda yapılmış. Mezar, Neolitik Çağ’a ilişkin bir toplu mezar üzere görünse de, mezara yerleştirilen Roma devrine ilişkin bir kafatası ve kemik iğnesi, iskelete dair gizemleri daha da artırıyor. Çalışma, mezarın birinci keşfedildiği 1970’lerden beri arkeologların ilgisini çekiyor.
2019 yılında yapılan radyokarbon tahlilleri, mezardaki kemiklerin farklı vakitlere ilişkin olduğunu doğruladı. DNA tahlillerine nazaran iskelette yer alan beş bireyden birinin Roma devrinde yaşamış bir bayana ilişkin olduğu ortaya çıktı. Lakin bu bayanın kafatası, Neolitik Çağ’a tarihlenen başka kemiklerle birleştirilmiş. Roma periyodunda bir topluluğun, mezardaki Neolitik kemiklerle birleştirerek bu ‘yama iskeleti’ oluşturduğu düşünülüyor.
Araştırmacılar, Roma periyodu insanlarının bu mezarı düzenlerken hangi niyetle hareket ettiğini şimdi açıklayabilmiş değil. Lakin bu hareketin kasıtlı olduğu düşünülüyor. Veselka ve grubu, mezarın yakındaki bir ırmağa olan yakınlığının, bu alanın Neolitik ve Roma toplumları için manevi bir mana taşıyor olabileceğini öne sürüyor. Irmaklar, tarih boyunca hem coğrafik hem de ruhsal değer taşıyan bölgeler olarak biliniyor.
Minnesota’daki Macalester College’dan bioarkeolog Jane Holmstrom ise, çalışmayı “son derece ilgi cazibeli ve karmaşık” olarak kıymetlendirerek, Neolitik devirde klanların toprak sahipliğini mezarlar yoluyla göstermiş olabileceğini belirtti. Holmstrom, Romalıların da bu mezarı kullanarak tıpkı bölge üzerinde otorite kurma uğraşında olabileceğini söz ediyor.
Mezarın, Neolitik devir insanları ve Romalılar ortasında bir temas oluşturduğu ve Roma devri toplumunun evvelki medeniyetlerin izlerine hürmet duyarak bu mezarı tekrar düzenlemiş olabileceği de araştırmacıların ileri sürdüğü teoriler ortasında yer alıyor.