Kimyasal içeren, perflorlu ve poliflorlu alkil hususlardan (PFAS) 4 bin 700’ünü listeleyen araştırmacılar, insan üretimi kimyasallardan oluşan bu unsurların insan bedeninde ve etrafta vakitle biriktiğini söz etti. Yaygın olarak kullanılan bu unsurlara, yeryüzünde yok olmamalarından ötürü “sonsuz kimyasallar” ismi veriliyor.
Bu kimyasallar yapışkan ya da leke tutmayan özelikleri münasebetiyle besin paketlemeden elektroniğe, kozmetikten yemek pişirmek için kullanılan eşyalara kadar birçok eserde sıklıkla kullanılıyor.
Güvenlik standartları geriledi
Stokholm Üniversitesi’nden araştırmacılar yağmur sularındaki kirlenmeyi ise güvenlik standartlarındaki gerilemeye bağlıyor.
Üniversitenin Etraf Bilimleri Kısmı profesörlerinden ve çalışmanın baş muharriri Ian Cousins “Son 20 yıldır PFAS pahaları için standartlarda hayret verici bir gerileme var” diyerek bu durumun yağmur suyunun zehirli hale gelmesinde tesirli olduğunu belirtiyor.
“Sonsuz kimyasallar” sıhhatimizi nasıl tehdit ediyor*
“Sonsuz kimyasallara” maruz kalmanın sıhhatimize olan tesiri geniş araştırmalara husus oldu. Bilim beşerlerine nazaran bu kimyasallar üreme problemlerinden kanser riskinin artmasına ve hatta çocuklarda gelişim geriliğine kadar birçok kıymetli soruna yol açabiliyor.
Avrupa Çevre Ajansı ise, bu hususların karaciğer hasarı, tiroid hastalığı, obezite, doğurganlık meseleleri ve kanser üzere sıhhat sıkıntılarına yol açabildiğinin altını çiziyor.
Bazı bilim insanları bu kimyasallarla sıhhat meseleleri ortasında bir alaka bulunmadığını belirtse de, birçok kişi mümkün risklere karşı PFAS kullanımıyla ilgili daha sıkı kısıtlamalar getirilmesinden yana.
İsviçre’nin Zürih kentindeki Besin Paketleme Vakfı Genel Müdürü Dr. Jane Muncke, bu istikametteki kısıtlamaları savunanlardan. Dr. Muncke, “Bazı kişiler ekonomik olarak yarar sağlayacak diye milyonlarca kişinin içme suyunu kirletmek ve sıhhat problemlerine yol açmak kabul edilemez” diyerek görüş bildiriyor.
Dr. Muncke, içme suyundaki PFAS’nin bilimsel olarak inançlı olduğu bilinen düzeye düşürülmesi için maliyetin bu zehirli kimyasalları üreten ve kullanan sanayi tarafından karşılanması gerektiğinin altını çiziyor ve harekete geçme vaktinin geldiğini vurguluyor.